Μεγάλωσα σε σπίτι με Χριστιανικές αρχές από αφοσιωμένους Χριστιανούς γονείς. Προσευχόμασταν πριν βγούμε απ’ το σπίτι, πριν ξεκινήσουμε με το αυτοκίνητο, πριν μαγειρέψουμε, πριν αρχίσουμε να μελετάμε για το σχολείο και οπωσδήποτε πριν πέσουμε για ύπνο. Τα ράφια ήταν γεμάτα Χριστιανικά παιδικά βιβλία και Βίβλους και τα απογεύματα παρακολουθούσαμε κινούμενα σχέδια βασισμένα στην Αγία Γραφή.

Όταν τελείωσα το γυμνάσιο και εισήλθα στο κοσμικό ακαδημαϊκό περιβάλλον της διανόησης, άρχισα να κοιτάζω το παρελθόν μου με αμφιβολία για την πίστη που με κατέκλυζε στα παιδικά μου χρόνια. Γνώριζα πως πάντα είχα έναν Φίλο στον οποίο μπορούσα να απευθυνθώ όταν χρειαζόμουν παρηγοριά και δύναμη και τώρα που αντιμετώπιζα πολλαπλές προκλήσεις όπως ακαδημαϊκή πίεση, κοινωνική πίεση και, πολύ σύντομα, την εργασιακή πίεση, χρειαζόμουν καθοδήγηση περισσότερο από ποτέ. Συνέχιζα όμως να νοιώθω αμφιταλαντευόμενη και συγκεχυμένη.

Τότε έτυχε να διαβάσω ένα άρθρο σε μια ιστοσελίδα συμβουλών στο Ίντερνετ. Το είχε γράψει μια έφηβος που είχε μεγαλώσει κι αυτή σε Καθολική οικογένεια και είχε αμφιβολίες για την πίστη της. Όπως κι εγώ, ένοιωθε και εκείνη, χαμένη και αβέβαιη. Ταυτίστηκα με τα δεινά της και διάβασα με ανυπομονησία την απόκριση του συμβούλου. Δυστυχώς, ο σύμβουλος την ενθάρρυνε να ανακαλύψει νόημα στις καθημερινές απολαύσεις της ζωής και της είπε ότι η θρησκεία δεν συσχετιζόταν, ούτε ήταν χρήσιμη στη σημερινή ζωή.

Κάπως απογοητευμένη, συνέχισα να διαβάζω τα σχόλια. Δίπλα στις φωνές που συμπίπτανε με αυτή του συμβούλου, ένας σχολιαστής είχε μια διαφορετική γνώμη: «Το είδος της πίστης που περιγράφεις είναι η παιδιάστικη πίστη, που είναι και ίδια με αυτή που είχα κι εγώ κάποτε. Και εκείνη η πίστη δεν υφίσταται πια. Όμως στη θέση της, υφίσταται μια νέα πίστη την οποία ανακάλυψα και η οποία έχει μεγαλώσει και έχει γίνει πιο δυνατή και με περισσότερο νόημα». Αν και είχε αμφιβάλει κάποτε για την ύπαρξη του Θεού, στην πορεία ανακάλυψε ξανά τη χαρά του να έχεις μια προσωπική σχέση με τον Ιησού.

Η απόκριση αυτή του σχολιαστή έδειξε ότι υπήρχαν νέοι άνθρωποι όπως και εγώ, που είχαν μεγαλώσει σε Χριστιανικές οικογένειες και είχαν ανακαλύψει ότι ο Ιησούς συνέχιζε να συσχετίζεται με τη ζωή τους και τώρα που ήταν ενήλικες. Δεν χρειαζόταν να ανατρέχω στην παιδική μου πίστη ή στις ιδιαίτερες συνήθειες της Χριστιανικής οικογένειάς μου με σκοπό να διατηρήσω τη σχέση μου με τον Ιησού. Επίσης κάτι που δυνάμωσε τις πεποιθήσεις μου ήταν με το να μελετώ τα γραπτά Χριστιανών διανοουμένων, οι οποίοι είχαν παλέψει κι αυτοί ενάντια στην αμφιβολία και είχαν ανακαλύψει πνευματική ισχύ και ηθικό κουράγιο στην πίστη τους.

Ο Ιησούς κι εγώ συνεχίζουμε να διευθετούμε, όλα όσα σημαίνουν το να είσαι Χριστιανός, ενώ συγχρόνως ενηλικιώνομαι και τα πράγματα γύρω μου τρέχουν με γρήγορο ρυθμό και πρόκληση. Μπορεί να μη γνωρίζω πάντα όλες τις απαντήσεις και μερικές φορές νοιώθω την πίστη μου να κλονίζεται, όμως γνωρίζω ότι ο Ιησούς, γεμάτος υπομονή με καθοδηγεί και με διδάσκει να βαδίζω μαζί Του με έναν διαφορετικό και όμως πιο βαθυστόχαστο τρόπο.