Προχθές το βράδυ παρακολούθησα ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για την φημισμένη νωπογραφία Η Ανάσταση, του Piero della Francesca, που ζωγραφίστηκε γύρω στο 1463 στην Τοσκάνη της Ιταλίας. Ο Ιησούς είναι στο κέντρο της σύνθεσης, απεικονισμένος τη στιγμή της ανάστασής Του. Φαίνεται να υψώνεται πάνω από τους τέσσερεις στρατιώτες που κοιμούνται πάνω στο μνήμα Του, απεικονίζοντας τη διαφορά ανάμεσα στην ανθρώπινη και την πνευματική διάσταση. Ο συμβολισμός συνεχίζεται στο σκηνικό του φόντου. Στη μια πλευρά του Ιησού, βλέπουμε γέρικα, νεκρά δέντρα χωρίς φύλλα· απ’ την άλλη υπάρχουν νεαρά δέντρα, γεμάτα ζωή, θυμίζοντάς μας ότι η ανάσταση του Ιησού είναι μια επιβεβαίωση της αιώνιας ζωής για όλους όσους ελπίζουν σε Αυτόν – «Επειδή Εγώ ζω κι εσείς θα ζείτε». 1 Ο Άλντους Χάξλεϋ περιέγραψε το αριστούργημα αυτό σαν «την σπουδαιότερη ζωγραφιά στον κόσμο», όμως αυτό που τράβηξε την προσοχή μου, ήταν η ιστορία για τη διατήρησή του κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Προς το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Σύμμαχοι πολεμούσαν για να ελευθερώσουν την Τοσκάνη από τη Γερμανική κατοχή. Μερικές Βρετανικές δυνάμεις έφθασαν στους λόφους γύρω από την πόλη του Σανσεπόλκρο, όπου βρισκόταν το κτήριο που στέγαζε τη νωπογραφία Η Ανάσταση και πήραν διαταγή να αρχίσουν να βομβαρδίζουν τη πόλη.
Εκείνη τη στιγμή, ο αξιωματικός του Βρετανικού πυροβολικού Τόνι Κλαρκ θυμήθηκε το δοκίμιο του Χάξλεϋ το 1925, το οποίο είχε διαβάσει και το οποίο περιέγραφε τη ζωγραφιά και βρέθηκε προ διλήμματος. Στο τέλος, η συνειδητοποίηση ότι η ζωγραφιά για την οποία είχε διαβάσει βρισκόταν στην πόλη μπροστά τους, ανάγκασε τον φιλότεχνο να πάει ενάντια στις διαταγές που είχε λάβει – διακινδυνεύοντας έτσι να περάσει στρατοδικείο – αφού δεν επέτρεψε στη μονάδα του να ανοίξει πυρ.
Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, οι Γερμανοί κατακτητές είχαν ήδη εγκαταλείψει το Σανσεπόλκρο και τα Βρετανικά στρατεύματα μπόρεσαν να εισέλθουν ειρηνικά την επόμενη μέρα. Τόσο η πόλη όσο και η ζωγραφιά δεν έπαθαν απολύτως τίποτα και αυτό το όφειλαν στην αποφασιστικότητα του Τόνι Κλάρκ και στα λόγια ενός βιβλίου. Οι κάτοικοι του Σανσεπόλκρο από εκτίμηση, επειδή αυτός έσωσε την πόλη τους από καταστροφή, έδωσαν αργότερα σε έναν δρόμο το όνομά του.
Δεν ξέρω για τον αξιωματικό αν ήταν θρησκευόμενος, ούτε για τον Χάξλεϋ τον σατιρικό συγγραφέα. Όμως, τα λόγια τους και οι πράξεις τους βοήθησαν να διασωθεί αυτή η απεικόνιση της ανάστασης του Ιησού σαν μια μαρτυρία για τις επόμενες γενιές. Για μένα, αυτό είναι μια ζωντανή υπενθύμιση της θείας παρέμβασης στις πιο απίθανες καταστάσεις. Λίγες μόνο λέξεις που τις θυμήθηκε κάποιος τη σωστή στιγμή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον Θεό για να απαντήσει στις προσευχές των παιδιών Του που χρειάζονται προστασία.
- Ιωάννη 14:19↑