Ο μεγάλος Αμερικανός ευαγγελιστής Ντουάιτ Λ. Μούντη περιέγραφε τον χαρακτήρα με μια λακωνική φράση. Χαρακτήρας είναι αυτό που είσαι στα κρυφά.

Σαν Χριστιανοί, όλοι μας θέλουμε να αναπτυχθούμε και να ωριμάσουμε πνευματικά στο να μοιάσουμε περισσότερο στον Χριστό. Θέλουμε να γίνουμε ό,τι καλύτερο γίνεται, με τη βοήθεια του Χριστού, να παραμερίσουμε την αμαρτία και ό,τι είμαστε στις χειρότερες στιγμές μας και να τα αντικαταστήσουμε με μια συμπεριφορά που θα εκδηλώνει τους καρπούς του πνεύματος – αγάπη, καλοσύνη, ευγένεια, εγκράτεια και ούτω καθεξής. 1

Ο τελικός σκοπός μας είναι ότι θέλουμε να γίνουμε σαν τον Ιησού, να σκεπτόμαστε όπως σκεπτόταν Αυτός και να συμπεριφερόμαστε όπως συμπεριφερόταν κι Αυτός. Η Βίβλος μας ενθαρρύνει να πασχίζουμε να ακολουθάμε στα χνάρια του Χριστού: «Όποιος λέει ότι μένει σ’ Αυτόν, οφείλει, όπως Εκείνος περπάτησε, έτσι κι αυτός να περπατάει». 2 Θέλουμε, ο χαρακτήρας μας, να είναι μια έκφραση της αλήθειας του Θεού, ανεξάρτητα απ’ το αν μας βλέπει κάποιος, ακόμα και όταν περνάμε πολύ μεγάλες δυσκολίες.

Η δόμηση και η ανάπτυξη ενάρετων χαρακτηριστικών δεν μαθαίνεται απλά και μόνο από ένα βιβλίο ή ένα κήρυγμα. Δεν μας βρίσκει στη μέση της νύχτας ούτε μας αιφνιδιάζει στη διάρκεια της ημέρας. Δεν συμβαίνει αυτόματα, τυχαία, ή ξαφνικά. Όπως γράφει και ο Πήτερ στο άρθρο του στις σελίδες 4-6, «πρέπει να ιδρώσουμε λίγο για να μοιάσουμε περισσότερο στον Χριστό».

Ο απόστολος Παύλος πήγε ένα βήμα πιο πέρα όταν έγραψε ότι ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμα και τις δοκιμασίες μας, για να ενδυναμώσει την πίστη μας. Μπορούμε κι εμείς, να αντλήσουμε παρηγοριά από εκείνη την τόσο αισιόδοξη δήλωσή του, όταν δηλαδή, περνάμε μέσα από μεγάλες δυσκολίες: «Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχόμαστε στις θλίψεις· γνωρίζοντας ότι η θλίψη εργάζεται υπομονή, η δε υπομονή δοκιμή, η δε δοκιμή ελπίδα». 3

Αυτό το τεύχος του Activated  ερευνά το θέμα των Χριστιανικών αρετών και προσκαλεί τον καθένα μας να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί να τις αναπτύσσει καθημερινά.

  1. βλ. Γαλάτες 5:22-23
  2. Ιωάννης Α’ 2:6. Βλέπε επίσης Πέτρου Α’ 2:21.
  3. Ρωμαίους 5:3-4