Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί μερικές προσευχές μας δεν παίρνουν απάντηση; Μήπως αναρωτηθήκατε κι εσείς όπως κι εγώ, γιατί φαίνεται ότι είναι οι δικές σας προσευχές που δεν παίρνουν απάντηση;

Μια και πιστεύω στον Θεό, έχω προσευχηθεί για πολλά, πάρα πολλά πράγματα και έχω βιώσει απογοήτευση όταν οι προσευχές μου δεν έχουν απαντηθεί μερικές φορές – τουλάχιστον με τον τρόπο που πρόσμενα ή έλπιζα εγώ.

Επίσης είμαι εξοικειωμένος με πολλές από τις συνηθισμένες ερμηνείες γιατί συμβαίνει αυτό και – όταν τα συναισθήματά μου παραμένουν εκτός – αυτές οι ερμηνείες βγάζουν νόημα. Άλλες φορές, παραδέχομαι πως οι συνηθισμένες εξηγήσεις για το γιατί η προσευχή μου «δεν απαντήθηκε» έπεφταν στο κενό και δεν έβγαζαν νόημα.

Πρόσφατα, έτυχε να διαβάσω ένα ποίημα που προσεγγίζει αυτό το ζήτημα από μια διαφορετική άποψη – μια που την βρήκα περισσότερο θετική και με άγγιξε προσωπικά. Νοιώθω ότι είναι αρκετά συναφές ώστε να αναφέρω το ποίημα αυτό στο σύνολό του. Ελπίζω να ενθαρρύνει κι εσάς επίσης.

Τόσο Πολύ Ευλογημένος 1

Ζήτησα απ’ το Θεό δύναμη για να έχω επιτυχίες.
Έγινα αδύναμος, ώστε ταπεινά να μάθω να υπακούω.
Ζήτησα υγεία, ώστε να μπορώ να κάνω σπουδαία πράγματα.
Μου δόθηκε ασθένεια, ώστε να μπορώ να κάνω καλύτερα πράγματα.
Ζήτησα πλούτη, ώστε να είμαι ευτυχισμένος.
Μου δόθηκε φτώχεια, ώστε να μπορώ να γίνω σοφός.
Ζήτησα ισχύ, ώστε να με επαινούν οι άλλοι.
Μου δόθηκε αδυναμία, ώστε να νοιώθω την ανάγκη για τον Θεό.
Ζήτησα το καθετί ώστε να απολαύσω τη ζωή.
Μου δόθηκε ζωή, ώστε να μπορώ να απολαύσω το καθετί.
Δεν πήρα τίποτα απ’ όσα ζήτησα, αλλά πήρα όσα έλπιζα.
Και ό,τι και αν έκανα εγώ, όλες μου οι αμίλητες προσευχές και ουσιαστικές ανάγκες εκπληρώθηκαν.
Είμαι ανάμεσα στους ανθρώπους, τόσο πλούσια ευλογημένος.

  1. Από έναν άγνωστο βετεράνο του Εμφύλιου Πολέμου, όπως αυτό εμφανίζεται στο λόμπυ του Νοσοκομείο Σρέβεπορτ για βετεράνους, στην Καλιφόρνια.