Εκείνα τα πρώτα λίγα λεπτά, καθώς τα νέα γινόντουσαν όλο και περισσότερο αντιληπτά, ήταν ισοπεδωτικά. Ένοιωσα λες και όλα μου γύρω μου είχαν αρχίσει να βουλιάζουν. Κατά κάποιο τρόπο κατάφερα να συρθώ έξω απ’ το γραφείο του αφεντικού μου. Τα λόγια του συνέχιζαν να ηχούν μέσα στο νου μου: «Λόγω της πρόσφατης κατάστασης, θα πρέπει να εξοικονομήσουμε πόρους. Γι’ αυτό θα θέλαμε να σου ζητήσουμε αν δεν θα σε πείραζε να δούλευες λιγότερες ώρες για κάποιο χρονικό διάστημα».
Ίσως να βρεθήκατε κι εσείς αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση. Είτε δουλεύατε πλήρες οκτάωρο για να συντηρήσετε μια οικογένεια ή όπως στη δική μου περίπτωση, σε μια εργασία μερικής απασχόλησης που με βοηθούσε να συμπληρώσω το εισόδημά μου, όπως και να έχει, είναι δύσκολο να αποδεχθείς τέτοιου είδους νέα. Τώρα τι κάνεις; Πού βρίσκεις το κουράγιο να συνεχίσεις;
Δείτε τι έφερε αποτέλεσμα στη δική μου περίπτωση.
1) Το να υπενθυμίζω στον εαυτό μου συνεχώς να παραμένω θετική. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για την απόφαση του αφεντικού μου, όμως μπορούσα να αποφασίσω το πώς θα αντιδρούσα σε αυτήν. Κάθε φορά που ένοιωθα απογοητευμένη ή καταπονημένη, προσπαθούσα να επανέλθω σε θετικό έδαφος. Δεν ήταν εύκολο, όμως εξανάγκαζα τον εαυτό μου να προσπαθεί να το κάνει.
2) Με το να θυμάμαι πως ανεξάρτητα απ’ τις συνθήκες γύρω μου, ο Θεός ήταν με το μέρος μου. Με αγαπάει και η αγάπη Του δεν είχε αλλάξει. Οι εξωτερικές συνθήκες είχαν αλλάξει, όμως εγώ συνέχιζα να στηρίζομαι πάνω στο σταθερό θεμέλιο της ακλόνητης αγάπης του Θεού.
Αυτό βρισκόταν συνεχώς μέσα στον νου μου με το να διαβάζω τη Βίβλο και να ακούω τη φωνή του Θεού να μου μιλάει μέσα απ’ αυτήν. Μερικά εδάφια απ’ τη Βίβλο που με βοήθησαν ήταν τα εξής: «Εγώ γνωρίζω τις βουλές που βουλεύομαι για σας, λέει ο Κύριος, βουλές ειρήνης, και όχι κακού, για να σας δώσω το προσδοκώμενο τέλος». 1 «Ξέρουμε ότι όλα συνεργούν προς το αγαθό σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό, τους προσκαλεσμένους σύμφωνα με τον προορισμό Του. Τι θα πούμε, λοιπόν; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;» 2 «Ευλογητός ο Κύριος, επειδή έκανε θαυμαστό το έλεός προς τα εμένα, όταν εγώ ένοιωθα πολιορκημένη». 3
3) Με το να ακούω Χριστιανικά τραγούδια στο YouTube. Αυτά τα τραγούδια με βοήθησαν να κάνω καλές σκέψεις.
4) Με το να έχω ειλικρινείς φίλους που με άκουγαν με συμπόνια, άκουγαν υπομονετικά όλη μου την ιστορία και προσευχόντουσαν για μένα. Το να έχω τέτοιους φίλους με βοήθησε να εκτιμήσω το γεγονός ότι είχα κάποιον να μου συμπαρασταθεί στις δύσκολες στιγμές. Αν και είχαν δημιουργηθεί κάποια τείχη και κάποια απόσταση μεταξύ μας λόγω του ότι εγώ ήμουν τόσο απασχολημένη, όλα αυτά εξαφανίστηκαν όταν εγώ τους εξομολογήθηκα τις συναισθηματικές μου ανάγκες. Σαν αποτέλεσμα, τώρα νοιώθουμε πιο κοντά λόγω αυτής της εμπειρίας.
5) Με το να παίρνω τα πράγματα μια μέρα τη φορά, όπως είπε και ο Ιησούς: «Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για την αύριο· επειδή, η αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά της· αρκετό είναι στην ημέρα το κακό της». 4 Αντί να προσπαθώ να ξεδιαλύνω όλο το μέλλον και το πού θα κατέληγα, προσπάθησα να βάζω ένα-δύο στόχους καθημερινά και να τους εκπληρώνω. Ενώ το έκανα αυτό, ένοιωθα ενθάρρυνση, γνωρίζοντας ότι φρόντιζα μερικά από τα «πράγματα», τα οποία είχα αναβάλλει για πολύ καιρό.
6) Με το να μετρώ τις ευλογίες μου πιο συχνά και να μαθαίνω να ξεχωρίζω το πόσο πολλές ήταν. Ακόμα και τα απλά πράγματα τα οποία είχα πάρει σαν δεδομένα, με εμψύχωναν και μου έδιναν ώθηση να πάω μπροστά.
7) Και τελευταίο, όμως και πιο σημαντικό, το να διατηρώ δυνατή την επικοινωνία μου με τον Ιησού. Αυτός είπε ότι, «Στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος· Εγώ νίκησα τον κόσμο». 5 Κατάλαβα πως όσο περισσότερο χρόνο περνούσα μαζί Του, τόσο περισσότερο θα γινόμουν μια νικήτρια.
Μέρα με τη μέρα, καθώς εφάρμοζα αυτές τις συνταγές, τα πράγματα βελτιώθηκαν. Αν και οι καταστάσεις μου δεν άλλαξαν, αυτό που συνέβη είναι ότι εγώ άρχισα να βλέπω τα πράγματα κάπως καλύτερα επειδή γινόμουν πιο θετική και δόξαζα τον Κύριο περισσότερο.
Στις ώρες εργασίας που συνέχισα να έχω, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μου. Μερικές φορές αυτό σήμαινε πως έκανα πράγματα που δεν είχα κάνει ποτέ πριν – όπως το να πάω σε καταστήματα χοντρικής της πόλης και να ψάξω για είδη διακόσμησης. Και μετά να βρω τρόπους να διαμορφώνω καλάθια από μπαμπού, κολοκύθες και τεχνητά φύλλα από σφεντάμι ώστε να μετατραπούν σε ένα ελκυστικό φθινοπωρινό ντεκόρ.
Μετά από ένα μήνα περίπου, μου ζήτησαν ξανά να δουλέψω κανονικά. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτό μου έδωσε πολύ χαρά και ανακούφιση. Όμως αν και η κατάστασή μου άλλαξε προς το καλύτερο, αυτές οι συμβουλές που μοιράστηκα μαζί σας ισχύουν. Τώρα αν οι συνθήκες αλλάξουν ξανά – και είμαι σίγουρη ότι θα αλλάξουν – εγώ έχω ένα σταθερό θεμέλιο πάνω στο οποίο να σταθώ εκείνες τις σκοτεινές ώρες, όταν ο κόσμος μου φαίνεται να καταρρέει.