Έβαλα στο στόμα μου μια μπουκιά από την ομελέτα μου και σιωπηλά ευχαρίστησα τον Θεό γι’ αυτήν. Πεινούσα και είχε μια εξαιρετικά νόστιμη γεύση. Πραγματικά εκτίμησα τα ελαφρά μπαχαρικά και το λειωμένο τυρί και έτσι σταμάτησα για λίγο για να σκεφτώ για την υπέροχη φροντίδα και προμήθεια του Θεού.
Ξέρω ότι συχνά αρπάζω βιαστικά κάτι για να φάω και ούτε που θυμάμαι να ευχαριστήσω τον Θεό γι’ αυτό. Τουλάχιστον αυτή τη φορά είπα ευχαριστώ, όμως η προσευχή αυτή με επηρέασε, επειδή κάτι δεν πήγαινε καλά με τον όλο συγχρονισμό της υπόθεσης. Θα μπορούσα να Τον είχα ευχαριστήσει πριν φάω την πρώτη μπουκιά, πριν δω ότι ήταν νόστιμη.
Τότε θυμήθηκα τα λόγια του Βασιλιά Δαβίδ: “Αυτή είναι η ημέρα που έκανε ο Κύριος· ας αγαλλιάσουμε, και ας ευφρανθούμε σ’ αυτή”. 1 Όποτε θέλω να μάθω κάτι για την ευγνωμοσύνη, διαβάζω τους Ψαλμούς. Ο Δαβίδ αφού απαριθμεί τα προβλήματά του, στη συνέχεια πάντα δοξάζει τον Θεό. Όμως αυτό που μου έκανε εντύπωση σε αυτό το συγκεκριμένο εδάφιο είναι ότι μας λέει να ξυπνήσουμε σε μια καινούργια μέρα, να δοξάσουμε τον Θεό για αυτήν και να πούμε – πριν ακόμα καν αρχίσει – ότι θα αγαλλιάσουμε και θα ευφρανθούμε.
Μερικές φορές πάω για ύπνο το βράδυ και ευχαριστώ τον Θεό λέγοντας: “Η σημερινή μέρα ήταν πραγματικά μια καλή μέρα. Σε ευχαριστώ για όλα τα καλά πράγματα που συνέβησαν, για όσα μπόρεσα και έκανα, για καλή υγεία και μια χαρούμενη οικογένεια”. Όμως αυτό δεν είναι το είδος της ευγνωμοσύνης για το οποίο μιλούσε ο Δαβίδ.
Μιλούσε για το ότι ήταν ευγνώμων και χαρούμενος για τη μέρα πριν αυτή καν αρχίσει. Μας λέει να αποφασίσουμε με το χάραγμα της μέρας ότι πρόκειται να είμαστε χαρούμενοι και να έχουμε μια πραγματικά καλή μέρα. Υποθέτω ότι είναι σαν να ευχαριστώ τον Θεό για την ομελέτα πριν καν την δοκιμάσω. Θα ‘πρεπε να Τον ευχαριστούμε το πρωί, ακόμα και αν ξεσπάσει καταιγίδα αργότερα μέσα στην ημέρα. Θα ‘πρεπε να αποφασίσουμε να είμαστε χαρούμενοι, ακόμα κι αν εμφανιστούν μερικές δυσκολίες. Είτε πρόκειται για ομελέτα, μια καινούργια μέρα ή ακόμα και μια καινούργια χρονιά, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες ό,τι και να συμβεί.
- Ψαλμός 118:24↑