Οι απροσδόκητες αλλαγές δεν μου ήταν ποτέ ευχάριστες και η περασμένη χρονιά είχε μερικές από αυτές. Ήλπιζα να μπορέσω να μετακομίσω πιο κοντά στον γιο μου και την οικογένειά του, αλλά ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε πια καμιά πιθανότητα για την τοποθεσία στην οποία σχεδίαζα να μετακομίσω.
Αποκαρδιωμένη, κοντοστάθηκα για να αναθεωρήσω τις επιλογές μου. Έξω απ’ το παράθυρο, η μέρα ήταν υπέροχη και ένιωσα να με καλύπτει μια ευχάριστη ηρεμία.
Ήξερα ότι ο Θεός ήταν μαζί μου, όπως ακριβώς ήταν και με τη δημιουργία Του. Η ηρεμία που ένοιωσα προερχόταν από Αυτόν.
Ποιος μετακόμισε; ρώτησα τον εαυτό μου. Ήξερα ότι ο Θεός και η αγάπη Του δεν είχαν αλλάξει. Οι δικές μου περιστάσεις είχαν αλλάξει ξαφνικά μετά τα απογοητευτικά νέα και αυτό με είχε κάνει ανήσυχη και ανασφαλή.
Είχα επικεντρωθεί υπερβολικά στις περιστάσεις μου, και είχα απορροφηθεί πολύ από την προσεχή μου μετακόμιση. Τώρα που τα πράγματα είχαν αλλάξει, ένοιωσα σαν να γκρεμιζόταν όλα γύρω μου.
Θα έπρεπε να ήμουν περισσότερο επικεντρωμένη στον Ιησού. – Αυτή η απλή αλήθεια με διαπέρασε σαν μια ακτίνα φωτός μέσα στο σκοτάδι. Με όλο τον ενθουσιασμό και τα σχέδια για τη μετακόμιση, είχα αμελήσει τον χρόνο μου με τον Θεό και τον Λόγο Του.
Πήρα απόφαση να αλλάξω. Το επόμενο πρωί, πήρα τη Βίβλο μαζί μου έξω στη βεράντα όπου συνήθως κάθομαι να απολαύσω τον καφέ μου. Γύρισα στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 14, όπου οι μαθητές – αν και σκληροτράχηλοι ναυτικοί ως επί το πλείστον – είχαν τρομοκρατηθεί από μια θύελλα που απειλούσε να διαλύσει το σκάφος τους και να τους πνίξει.
Και αυτό, μέχρι που είδαν τον Ιησού να περπατά πάνω στο νερό προς το μέρος τους.
Σε αυτήν ακριβώς τη δυσάρεστη θέση βρισκόμουν κι εγώ! Επέτρεπα στις θύελλες της ζωής αυτής να με βγάλουν απ’ την πορεία μου. Αυτό που χρειαζόμουν να κάνω ήταν να κρατήσω τα μάτια μου πάνω στον Ιησού και να Τον εμπιστευτώ να με βοηθήσει.
Σταδιακά, άρχισα να τακτοποιώ ξανά τη ζωή μου. Μία φίλη μου ζήτησε να την βοηθήσω στο αρτοποιείο της την περίοδο των Χριστουγέννων. Προσφέρθηκα εθελοντικά να βοηθήσω σε ένα ορφανοτροφείο όπου σίγουρα τα παιδιά εκείνα είχαν περισσότερες ανάγκες από εμένα. Μέσα σε λίγους μήνες, είχα καινούργιους φίλους και είχα πολλά να κάνω. Η πρότερη απογοήτευσή μου είχε εξαφανιστεί.
Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, έμαθα ότι ο Θεός δεν εργάζεται πάντα προς έναν συγκεκριμένο στόχο. Μερικές φορές, αυτό που έχει σημασία είναι η διαδικασία. Η πίστη μας δοκιμάζεται μέσα στη θύελλα, όμως μέσα σε αυτήν είναι που ανακαλύπτουμε ότι ο Ιησούς είναι ο καλύτερος Φίλος μας. Αυτός μας υπόσχεται, “Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω”. 1
- Εβραίους 13:5↑