Για μερικούς ανθρώπους, το να έχουν πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό, είναι δεύτερη φύση. Με κάποιο τρόπο, βλέπουν το καλό στους δύστροπους ανθρώπους ή τις απαιτητικές καταστάσεις. Γι’ αυτούς το ποτήρι είναι πάντα μισογεμάτο. Συχνά τους ακούς να λένε, «Ο Θεός θα προμηθεύσει» και «Μην ανησυχείς τα πράγματα θα φτιάξουν». Όταν συναντάς για πρώτη φορά έναν τέτοιο άνθρωπο, πιθανόν να σκεφτείς ότι στη ζωή του όλα έχουν πάει μέλι-γάλα, με πολύ λίγα προβλήματα και με όλα να τους έρχονται βολικά.
Όμως, ίσως να σας εκπλήξει όταν ανακαλύψετε, ότι άνθρωποι με τέτοιες υποδειγματικές προσωπικότητες, δεν έγιναν απαραίτητα τόσο πιστοί και θετικοί επειδή η ζωή τους κυλούσε ομαλά. Πολλοί από αυτούς απέκτησαν αυτή τη φύση αντιμετωπίζοντας δύσκολες, επίπονες και μερικές φορές θλιβερές και οδυνηρές καταστάσεις και επιλέγοντας να περιμένουν να δουν πώς θα τους βοηθήσει ο Θεός – ακόμα και αν μερικές φορές πήρε λίγο καιρό για να συμβεί.
Ίσως να αντιμετώπισαν προβλήματα υγείας ή να έβλεπαν τα ίδια τους παιδιά να μάχονται μια χρόνια ασθένεια ή να έχασαν κάποιον δικό τους. Οτιδήποτε και να ήταν, αυτοί οι γεμάτοι πίστη άνθρωποι βγήκαν πιο δυνατοί, θαρραλέοι και συμπονετικοί. Και σ’ αυτούς υποκλίνομαι. Δίνουν ζωή και νόημα στη λέξη πίστη και μου δείχνουν πως όσο άσχημα και να γίνουν τα πράγματα, ο Θεός θα είναι πάντα δίπλα μου να με βοηθήσει να τα ξεπεράσω· το μόνο που έχω να κάνω είναι να πιαστώ απ’ Αυτόν και από την πίστη που έχω αποκτήσει μέσα απ’ τον Λόγο Του, που είναι αυτό που θα κρατήσει τις αμφιβολίες και την απογοήτευση μακριά μου.
Ο Θεός έχει δώσει μια υπόσχεση, «Όλα συνεργούν προς το αγαθό σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό». 1 Μου πήρε λίγο καιρό να συνειδητοποιήσω ότι το εδάφιο δεν λέει, «Όλα είναι πάντα καλά» αλλά, «Όλα συνεργούν προς το αγαθό». Για εμένα, αυτό σημαίνει πως αν και άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε όλους μας, ο Θεός τα οριοθετεί μέσα στην ιστορία της ζωής μας ώστε να βγουν για το καλό μας, είτε τώρα είτε στην αιωνιότητα. Όταν ακολουθώ αυτή την προσέγγιση, συνειδητοποιώ επίσης ότι δεν μπορούμε να Τον ευχαριστούμε για όλα τα καλά στη ζωή μας και μετά να Τον κατηγορούμε για όλα τα κακά. Σημαίνει ότι μπορούμε να Τον εμπιστευόμαστε και με τα κακά και να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι Αυτός θα μετατρέψει τις δυσκολίες μας σε κάποιο καλό ή μέσα απ’ αυτές θα φέρει κάτι καλύτερο στη ζωή μας.
Η Βίβλος είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός ήθελε να το κατανοήσουμε αυτό.
Ο Βασιλιάς Δαβίδ είναι ένα από τα αγαπημένα μου παραδείγματα. Φανταστείτε για λίγο ότι το μεγάλο σχέδιο της καριέρας σας θα ήταν να γίνετε βοσκός, το οποίο από ό,τι ξέρω από την ευρεία γνώση μου σχετικά με το θέμα (και τη ζωηρή μου φαντασία), σημαίνει να προσέχεις πρόβατα να βόσκουνε για ώρες, να τα προστατεύεις από τα άγρια θηρία και να παίζεις την άρπα σου. Και τότε ξαφνικά, πιάνεις την καλή: Σκοτώνεις έναν γίγαντα μπροστά σε δύο στρατούς, μπροστά στον βασιλιά και τα μεγάλα σου αδέλφια· γίνεσαι ο καλύτερος κολλητός με τον διάδοχο του θρόνου και χρίζεσαι βασιλιάς. Σε αυτό το σημείο, αν ο Δαβίδ ήταν όλο, Ώ ναι, ο Θεός είναι πραγματικά μεγάλος, θα ήξερες ότι του ήταν εύκολο να το πει αυτό.
Ωστόσο, η πραγματικότητα έγινε εμφανής λίγο αργότερα όταν παραλίγο να χάσει το βασίλειο (μερικές φορές), τον πρόδωσε ο ίδιος του ο γιος και έπρεπε να τιμωρηθεί από τον Θεό για κάποιες σοβαρά άσχημες επιλογές. Ξέρεις ότι όταν δόξαζε τον Θεό μετά από αυτό, το έκανε επειδή ήξερε ακριβώς τι σήμαινε να εμπιστεύεσαι τον Θεό και στις καλές και στις άσχημες καταστάσεις.
Διάβαζα το σημείο όπου ο Βασιλιάς Δαβίδ λέει στον Θεό: «Επειδή είσαι μεγάλος, και κάνεις θαυμαστά έργα· Εσύ είσαι ο μόνος Θεός. Θα Σε αινώ, Κύριε ο Θεός μου, με όλη την καρδιά μου, και θα δοξάζω το όνομά Σου στον αιώνα· επειδή, το έλεός Σου επάνω μου είναι μεγάλο· και ελευθέρωσες την ψυχή μου από κατώτατον άδη». 2 Σε αυτόν τον ψαλμό προσεύχεται για άλλη μια φορά απεγνωσμένα να τον γλυτώσει ο Θεός από τους εχθρούς του, αλλά επίσης ξέρει και είναι σίγουρος για την προστασία και τη φροντίδα του Θεού, έτσι ώστε η πίστη του δεν ταλαντεύεται αλλά είναι δυνατότερη από ποτέ πριν.
Στη Βίβλο η πίστη συγκρίνεται με τον χρυσό. Και, όπως ο χρυσός, έτσι και η πίστη έχει μεγάλη αξία. Η πίστη, που εξασθενεί στη δοκιμασία, θα ήταν σαν να έχεις ένα νόμισμα με λίγη ή καθόλου αξία, που θα ήταν σχεδόν άχρηστο. Όμως, όπως ο χρυσός, έτσι και η πίστη είναι πολύτιμη, σπάνια, ακριβή και διαρκεί μια ζωή.
Στη δική μου ζωή, μπορώ να θυμηθώ καταστάσεις και γεγονότα τα οποία δεν ήταν εύκολο να βιώσω, ή τα οποία δεν θα ήθελα με τίποτα να ξαναζήσω, αλλά συνειδητοποιώ ότι αν δεν είχα περάσει αυτές τις δύσκολες εποχές, θα είχα χάσει μερικά από τα υπέροχα πράγματα που αποκόμισα στην πορεία. Το να έχω αποκτήσει αυτή τη γνώση και την εμπειρία, έχει δυναμώσει την πίστη μου και μου έχει δώσει τη βεβαιότητα ότι ανεξάρτητα από τις συναισθηματικές τρικυμίες που περνάω, ξέρω ότι ο Ιησούς είναι πίσω από αυτές, περιμένοντας να με βοηθήσει και να μου δώσει ακριβώς ό,τι χρειάζομαι ώστε να προχωρήσω μπροστά με χάρη και δύναμη, έτοιμη να αντιμετωπίσω οτιδήποτε έρθει στον δρόμο μου.